Een nieuwe tijd?!

Soms lijkt het wel alsof de tijd steeds sneller gaat. Voor je het weet is de week al weer om en heb je weer je actielijst niet afgekregen. En als je dan terugdenkt aan de afgelopen week kun je niet meer bedenken waar je dan allemaal zo druk mee was. Het lijkt alsof anderen om ons heen onze tijd ‘stelen’ en er nauwelijks nog iets overblijft voor ons zelf. Je blijft maar rennen maar lijkt nooit op de plaats van bestemming aan te komen. Uiteraard weten we dat de tijd niet sneller gaat, maar waarom voelt het dan wel zo? En wat moeten we daarmee? Kunnen we dit op termijn wel vol houden?

Niet de tijd, maar vooral de ontwikkelingen om ons heen gaan steeds sneller. Met computers die inmiddels snelheden van meer dan 5 miljard beeldjes per seconde aankunnen, zijn onze hersenen met maximaal 24 beeldjes per seconde als uit de prehistorie. Als mens ontwikkelen wij natuurlijk ook. Nieuwe generaties kunnen bijvoorbeeld veel beter multitasken (meerdere taken tegelijk uitvoeren: denk aan msn-en en googlen terwijl ze zitten te bellen). Maar deze ontwikkelingen gaan wel via de wetten van de natuur: evolutie, geen revolutie. Wij kunnen de ontwikkelingen dus eigenlijk nooit en te nimmer bij houden. Interessante conclusie, maar wat nu?

In de afgelopen eeuwen hebben onze hersenen ons geholpen om nieuwe kennis te ontwikkelen, te begrijpen en om te zetten in zaken die ons leven vooruit hebben geholpen. Maar onze hersenen lopen nu tegen de grenzen van hun kunnen. We hebben behoefte aan een nieuw of misschien aanvullend ‘denk- en ontwikkelcentrum’. Het web kan ons een stuk op weg helpen als een 6e zintuig (zie ook: http://www.ted.com/index.php/talks/pattie_maes_demos_the_sixth_sense.html). Maar we hebben meer nodig. We hebben ons aloude ‘denk- en ontwikkelcentrum’ nodig, namelijk ons hele lichaam. Dat wat we als baby als hadden, als kind hebben afgeleerd, willen we nu weer herontdekken: de signalen uit de rest van ons lichaam. Ons buikgevoel, onze intuitie. Het hoofd wordt weer onderdeel van een geheel.