Richting, Ruimte en Relevante Toegevoegde Waarde

Deze blog kwam iets later dan gewoonlijk, omdat ik dit weekend druk was met fysiek ruimte maken. Ruimte maken in huis. Mijn doel was de keldervloer betegelen, zodat op termijn de wasmachine en de droger daar naar toe kunnen. Dit is onderdeel van een veel groter plan om op zolder een extra slaapkamer te creëren. Zo komt er straks een kleine kamer vrij in huis waar ik een bureau kan zetten. Een klein beetje eigen ruimte in huis. Het klinkt misschien gek, maar ik heb daar behoefte aan: een beetje ruimte voor MIJ. En het lijkt nu werkelijkheid te gaan worden. Dat ik daarvoor een weekend moet sjouwen, kruipen, tegelen en stof happen, maakt niets uit. Het proces is genieten, omdat ik weet waar ik het voor doe. Flink klussen geeft daarnaast ook ruimte om na te denken. Na de denken over beweging en Relevante Toegevoegde Waarde.

Route versus Richting

Afgelopen week heb ik een paar flinke discussie gehad over de relatie tussen de Relevante Toegevoegde Waarde (bestaansrecht van de organisatie, waarin economisch succes en maatschappelijke behoeften zijn gekoppeld) en het dagelijkse werk. En wat mij opvalt is dat het voor onze organisatie, maar ook voor de bedrijven waar wij mee te maken hebben, toch lastig blijft om een goede balans te vinden tussen de korte termijn doelen: een route van concrete targets en de lange termijn Relevante Toegevoegde Waarde. Steeds weer blijkt dat de korte termijn doelstellingen de dagelijkse activiteiten beheersen en de aandacht hebben van het management. Hier wordt op gestuurd, hier wordt over gesproken. Bij ons gaat het over targets, bij mijn klanten over orders. En als er dan nog tijd over is, is er ruimte voor een meer organische beweging richting Relevante Toegevoegde Waarde.

Route, geen Ruimte

Zelf merk ik dat de korte termijn doelen mij dwingen om een route te volgen, waarin ik niet altijd mijn krachten en capaciteiten goed kan inzetten. Het is de route van onze leiding, de route van de gemiddelde werknemer (?!). Maar bestaat die wel. Als voorbeeld: ik moet een nieuw portfolio met klanten opbouwen, omdat ik in een nieuwe regio en nieuwe sector aan de slag mag. Als ik aangeef dat ik dat best weer even lastig vind en tijd nodig heb, krijg ik de standaard tips over koude acquisitie, bellen en 3 nieuwe klanten per week benaderen. Dat is zeker een manier om het te doen, maar niet mijn talent en zo maak ik geen gebruik van mijn echte kracht. Vanuit mijn omgeving krijg ik de gemiddelde route aangewezen, en wordt succes gewenst.

Wat mij meer zou helpen is het stellen van vragen om mij te helpen mijn eigen ruimte en richting te vinden. Hoe deed ik dit in het verleden? Hoe was ik toen succesvol? Hoe zou ik dat nu in kunnen zetten?

Ik zie dit bij veel ondernemers en leidinggevenden. Ruimte maken betekent af durven stappen van de gemiddelde route en het vinden van de eigen krachten en talent om de juiste richting op te gaan.

Richting en Ruimte

Een dag later raak ik in gesprek met een andere leidinggevende over ruimte, richting en Relevante Toegevoegde waarde (RTW). Hij herkent dat we beter kunnen sturen op de richting en het geven van ruimte. Maar zijn beeld van de RTW en een lonkend perspectief is hierbij onduidelijk en ongrijpbaar. Ook dit lijkt mij niet productief. Natuurlijk wil ik graag ruimte om mijn krachten en talenten op mijn manier in te zetten, maar zonder duidelijk lonkend perspectief, wordt het een speeltuin. Leuk, maar niet waardenvol en bevredigend.

Wat ik nodig heb om vanuit mijn kracht optimaal te functioneren is te weten wat de Relevante Toegevoegde Waarde is, ons Lonkend Perspectief, die wij als geheel (bijvoorbeeld als organisatie) willen realiseren. En ik wil weten welke ruimte er is om mijn eigen beweging te volgen vanuit mijn talenten. Dus wat is het speelveld en wat zijn de kader waarbinnen ik vrij mag acteren.

Richting, Ruimte en Relevante Toegevoegde Waarde om in Roerige tijden Koers te houden