Nieuwetijdse ellende

Over het algemeen vind ik het heerlijk om in deze Nieuwe tijd te leven en er mijn weg in te vinden, maar soms…

Vertrouwen en overgave

Afgelopen week was het toch allemaal weer even wat lastiger. Het begon vorige week donderdag al met de locatie van de Energiedag voor 3 november (toen nog 3 weken te gaan). Door het ontbreken van voldoende nooduitgangen kregen we te horen dat wij ons event niet op dit plek met zoveel mensen mochten organiseren. Dat was even schakelen, de volgende dag een nieuwe locatie op het zelfde terrein bekeken en in het weekend de hele indeling en opstellingen opnieuw doorgedacht. Klinkt simpel en dat is het ook, toch kostte het mij veel energie. Ik merkte dat ik het event op de oude locatie al helemaal in mijn hoofd had uitgewerkt en het kostte mij energie om deze beelden weer los te laten, en nieuwe beelden te creëren op de nieuwe locatie. Toch moest ik ook dat proces door om weer met evenveel passie voor de nieuwe locatie te gaan. Dus bewust tijd en energie te geven aan het loslaten van oude beelden en concepten. En vertrouwen dat het wel goed komt…

Digitaal gedoe

Trots op mijn collega’s en mijzelf dat we maandag weer up-and-running waren op een nieuwe plek met een nieuwe opstelling kwam de volgende interventie vanuit het universum. De inschrijvingen voor de Energiedag kwamen niet meer binnen en na wat onderzoek bleken, door een bug in de Google-doc, alle inschrijvingen sinds donderdag te zijn verdwenen. En dat net terwijl er die woensdag een grote mailing was uitgegaan naar een grote groep van onze beste klanten. Hoeveel ondernemers hebben we gemist? Hoe moet dat nu? Hoe kunnen we dit zo klantgericht en simpel mogelijk oplossen? En hoe voorkomen we dat ons dit nog een keer gebeurt? Ik had er flinke buikpijn van. Ik wil controle hebben, grip hebben, maar het kan niet meer. Weer loslaten en overgeven. In dit geval aan de grillen van de digitale wereld. Die blijkt weer eens niet feilloos, jammer dan.

Al de tijd rijp is…

Ondertussen blijven de inschrijvingen voor de Energiedag flink achter. Van alle kanten horen wij ondernemers die het onderwerp Sociale Innovatie geweldig belangrijk vinden en graag willen komen, maar wij zien ze niet terug in de inschrijvingen. Wat doen we niet goed? Weer slaat de stress toe: wat doen we niet goed? Wat moet er anders? Waarom lukt het niet? Is de tijd er toch nog niet rijp voor? Is het MKB toch nog niet toe aan onze boodschap? Nee, dat is het niet. Diep in mijzelf weet ik dat we dit moeten doen, en dat er behoefte aan is. Waarom dan toch die stress en die buikpijn?
Eigenlijk weet ik het wel: het is weer mijn lieve ongeduldige ego. Mijn ego wil zo graag dat het sneller gaat, dat we nu al vol zitten met ondernemers die het belang van Sociale innovatie herkennen, dat we nu al kunnen laten zien aan de wereld dat we hiermee één van de routes naar een mooiere, duurzamer samenleving hebben gevonden. Ook dit ongeduld mag (voelt even als moeten) ik weer loslaten en mij overgeven aan de flow en de snelheid van het universum.

Soms voelt het allemaal even als Nieuwetijdse ellende, gelukkig kan ik snel herstellen en herken het weer als signalen naar mijzelf: ‘nog even geduld. Alles is precies zoals het nu moet zijn…’

Je kunt je dus nog inschrijven voor de Energiedag, als jij er al wel aan toe bent!