Energiedag met een dubbele bodem

Voor wie het nog niet heeft meegekregen: onze Energiedag, ‘energie voor ondernemers in een veranderende wereld’ is inmiddels geweest op 3 november. Een dag in het teken van Sociale Innovatie in het MKB. De sfeerimpressie, gemaakt door Alain Baars, geeft een mooi overzicht en een beeld van de dag.

Tegenstellingen in de voorbereidingen

Voor mij was de Energiedag een dag met grote tegenstellingen. Al in de voorbereiding hadden we prachtige, maar ook enorm stressvolle momenten. Momenten van enorme flow en verbondenheid, en momenten van irritaties, intolerantie en strijd. Deels door de enorme uitdagingen die we op ons pad kregen als team (zie mijn vorige blog), maar ook doordat wij, in mijn beleving, onvoldoende tijd namen om aan de verbinding en het proces van samenwerking te werken. Ik dacht dat we deze derde Energiedag wel even zouden neerzetten. Iedereen was druk met zijn eigen stukje, en probeerde zijn of haar resultaat te maximaliseren, ik zeker ook, maar daardoor zaten we misschien wel te weinig bij elkaar om gewoon te dimdammen over allerlei aspecten en beslissingen. Het lijkt vaak verloren tijd, “moeten we nu alweer vergaderen?”. En dat moeten we misschien ook niet meer: vergaderen. Maar het is wel belangrijk om een bepaalde hoeveelheid tijd samen door te brengen en verbinding te zoeken als je samen iets goeds wilt neerzetten. Ik besef nu dat wij, als wij bij elkaar zitten, ook vaak discussiëren in plaats van in dialoog zijn. Ik mis zelf de vaardigheid van dialoog. Grappig, omdat wij voor het derde jaar op rij op de Energiedag een workshop hebben over Dynamische Consensus, Socratische kringmethode en Kgotla. Tijd om mij daar maar eens verder in te verdiepen en vooral mij eigen te maken.

Tegenstellingen in de Energiedag

Ook op de Energiedag zal ervoer ik grote tegenstellingen. Voor mij werd op een aantal momenten heel zichtbaar hoe groot de kloof is tussen de oude economie en de nieuwe economie die zich aan het ontvouwen is.

Ik zag dat in de sprekers: de tegenstelling tussen het verhaal van de parkmanager van het Industriepark, gebaseerd op het belang van vastgoed, tegenover sociaal ondernemer Olga Plokhooij, gebaseerd op het belang van “creating shared value”, het combineren van welvaart én welzijn.

Ik zag de tegenstelling in het prachtige verhaal van Jan Bommerez, die ‘bruut’ gestoord werd door, wat ik noem, digitaal gedoe: de sheets matchte niet met de computer en de beamer en kwamen vervormd door. Jan ging van het podium om de techniek naar zijn hand te zetten, en dat kostte tijd. Gelukkig hervatte hij op gegeven moment zijn verhaal weer, en mensen hingen opnieuw aan zijn lippen. Volgens mij deden de sheets er helemaal niet toe.

Ik zag het in de tegenstelling van reacties van onze opdrachtgevers. De medewerker van het ministerie van EL&I die enorm enthousiast is over dit spraakmakende en vernieuwende event rond sociale innovatie, goed om ondernemers zo op te rekken en uit te dagen om anders te gaan ondernemen en daarin succesvol te zijn. Aan de andere kant medewerkers van SZW, die willen dat mensen in bedrijven bewust veiliger gaan werken, en het lastig vinden om te zien dat bedrijven verleiden om vanuit intrinsieke motivatie en zorg voor elkaar veiligheid op te pakken gaat werken.

Ik zag het ook in de tegenstelling tussen vorm en inhoud. Eén van de kritiekpunten van het ministerie van SZW was dat zij de stands wel erg gehorig, slordig en onoverzichtelijk vonden, en daar hebben ze gelijk in. De switch van locatie drie weken voor het event heeft ons gedwongen om een aantal keuzes te maken om wille van de tijd. Such is life. Maar in mijn beleving heeft dat niets afgedaan aan de heerlijke positieve, verbindende energie die er weer de hele dag heeft gehangen. Een sfeer waarin ik veel prachtig verbindingen heb gezien tussen mensen.

Ik zag ook een tegenstelling in de afsluiting van de dag. Het was een lange dag geweest en iedereen was moe. We hadden nog een mooie afsluiting bedacht waarbij Arco Kats in een paar musicale gedichten de dag nog even de revu zou laten passeren. Maar de flow bleek er uit, bij het publiek en daardoor ook bij hem. De verbinding met de zaal ontstond niet meer en het werd een worsteling. En Arco deed precies wat hoort bij de nieuwe tijd, hij erkende wat was, ‘iedereen is moe en wil naar de borrel’, hij heeft zijn ego aan de kant gezet (of thuis gelaten) en heeft het publiek gerespecteerd in dit gevoel. Klasse als je zo kwetsbaar durft te zijn en zo, zonder ego, durf te beslissen op het podium!

Tegenstellingen, een dubbel gevoel

Wat heb ik genoten op de Energiedag. Maar wat heb ik nu een dubbel gevoel over de dag. Ik weet dat het grootste deel van de deelnemers een prachtige dag heeft gehad: de workshops waren geweldig, de sprekers inspirerend, voor elk wat wils, en de schoonheidsfoutjes worden ons door de meeste mensen wel vergeven. Maar voor ons als team, en voor mijzelf, was dit een stroperige en lastige Energiedag, zeker vergeleken met vorig jaar.

Transformatie

Maar misschien moet dat wel zo zijn. Misschien hoort dit ook wel bij het transformatieproces waar ik in zit. Misschien gaat het wel om de dubbele bodem in de tegenstellingen: de tegenstellingen op een ander niveau transformeren tot een geheel; heelheid. En misschien moet ik er dus vooral van leren, en uit de strijd blijven die tegenstellingen geven. Wat mij in ieder geval bij blijft is:

• het gevoel dat we nog veel Energiedag nodig hebben, om samen het transformatieproces naar de nieuwe economie en een nieuwe wereld te kunnen maken;
• dat transformeren ook echt af en toe flink pijn doet;
• dat er niets mooiers is dan de momenten van echte verbinding met andere mensen;
• dat er is geen mislukking is, alleen feedback (met dank aan mijn NLP-opleiding)
• dat ik wil leren in dialoog te zijn (in plaats van in discussie).

En met trots mag ik jullie melden dat ik ben toegelaten tot de Orde van de Kromme Spijker, opgericht door Harriet Kollen (@bloei). Dit is voor mensen die bereidt zijn om hun Briljante Mislukkingen met elkaar te delen, of misschien moet ik zeggen: Briljante Feedback ;o)