Ode aan mijn vader

… en aan alle andere mensen die hun tijd en energie steken in het structureel bouwen aan de ontwikkeling van anderen.

Mijn vaders droom

Ik heb een bijzondere week achter de rug. Ik mocht een weekje meekijken en meewerken in de droom van mijn vader. Na zijn pensioen was hij nog lang niet klaar met werken. Hij is, ondanks zijn 71 jaar, nog vitaal en fit en wilde graag een bijdrage leveren aan het leven van anderen. Door omstandigheden, toeval, geluk of wat dan ook, raakte hij verzeild in Guatemala in de regio Antiqua Guatemala. De oude hoofdstad. In dat gebied wonen nog veel Indiginas, zoals de Maya-indianen zichzelf graag noemen. Het is een arme bevolking met een rijke cultuur. Mijn vader raakte in contact met een directeur van een basisschool en begon zo zijn droom om Maya-kinderen via goede voeding, educatie en gezondheid een kans te geven om zelf te groeien en te ontwikkelen, zodat zij later een bijdrage kunnen leveren aan hun eigen maatschappij en volk.

Famecon1

Afgelopen week zijn wij de 6 belangrijkste projecten gaan bezoeken van de stichting van papa, om te zien wat er gebeurd, hoe het gegaan en wat er nog beter of aanvullend kan. De projecten variëren van voeding op de Primaria (basisschool) om zo beter te kunnen leren, een heel programma via de Guatemalteekse organisatie Corazon de Los Ninos voor educatie en gezondheid, het ondersteunen van een tweetal gezinnen, en studiebeurzen voor kinderen die na de Primaria naar de Basico willen (middelbare school). Wat ik mooi vind, is dat al het geld dat mijn vader en de andere bestuursleden inzamelen, allemaal naar de projecten gaat. Als je meer wilt weten over deze stichting, kijk dan op www.Famecon1.com.

Julio Garcia Jr

Heel bijzonder was het bezoek aan de school Jardin de Amor in Santa Maria de Jesus. Een mayadorpje op de helling van de vulkaan Aqua, waar alle vrouwen nog in traditionele mayakleding lopen. Wat een prachtige kleuren en motieven.

Op de school werden we enorm hartelijk ontvangen met een dansje, een prachtig kleedje met ‘Bienvenidos Caroline’ en heel veel knuffels van de kinderen en volwassenen. Eerst hebben we met de directeur en initiatiefnemer van de school, Julio Garcia jr, 24 jaar gesproken over de voortgang en zijn doelstellingen. Deze ode is ook aan hem, omdat hij al zo jong al zijn tijd, energie en geld stopt in het bouwen aan een toekomst in zijn eigen land. Vervolgens zijn we in een klaslokaal gaan spelen met de kinderen. Mijn vader met een boekje Mini-loco, en ik uiteraard met mijn iPad. Vooral Talking Tom was een grote hit. Op gegeven moment werd ik zelfs door de kinderen van mijn kruk geduwd, om het maar te kunnen zien. Wat heerlijk om zo samen plezier te maken en te leren.

Mijn maatschappelijke stage

Voor mij was deze reis een soort maatschappelijke stage. Ik heb kennis mogen maken met een klein deel van een bijzonder volk. Een volk dat, ondanks dat zij vaak in hutjes van suikerrietstengels, golfplaat en aarden vloeren, toch schoon en verzorgd op school en op hun werk weet te komen. Ze hebben schone kleren, schone haren en ruiken fris. Een groot verschil mee veel wat ik heb ervaren in Azië. Een volk dat het doet met wat er is, maar ook probeert te zoeken naar mogelijkheden om het beter te krijgen. De kinderen willen allemaal graag doorleren en een vak leren. Er wordt veel gebouwd, en gelukkig gaat weinig stuk, doordat het land stabiel is en relatief weinig te lijden heeft van natuurrampen.
Maar wat ik misschien nog wel het aller fijnst vond, was de hartelijkheid en het fysieke contact. Mensen laten je letterlijk voelen dat je welkom bent en dat ze bij je willen zijn. Ondanks dat communiceren soms lastig was, mijn Spaans is nog beroerd al begrijp ik inmiddels heel veel. Deze mensen hebben mij laten voelen waarover het leven gaat, in contact met anderen groeien en leven in het nu.

Maya cultuur

In het weekend waren de scholen dicht, en konden we dus even samen de toerist uithangen. Naast het beklimmen van de vulkaan Pacaya, zijn we naar de oude Maya hoofdstad Iximché geweest. We waren er zo vroeg, dat we enige tijd alleen in het gebied leken te zijn. Heel bijzonder om bovenop een oude ruïne te zitten en te beseffen wat hier zich eeuwen geleden heeft afgespeeld.

Tegen het einde van de ochtend hebben we daar getuigen mogen zijn van een oorspronkelijke Maya rite, op de aloude offerplek. Meerdere gezinnen maakten prachtige mandela’s op ronde stenen, van bloemen, gras en voedsel, die vervolgens na een gebed in brand werden gestoken. Het slachten van de kippen komt ons wat vreemd en primitief over, maar is daar een normaal deel van hun cultuur. De kop werd in een keer afgehakt waarna ze, ook de kinderen, de beesten lieten leegbloeden boven de altaren.
Als bonus mocht ik op 5 juni de transitie van Venus meemaken in dit prachtige land. Deze transitie werd al voorspeld door de Maya’s meer dan 3000 jaar voor onze jaartelling. Het voorspelde de terugkeer van de Quetzalcoatl, de ‘vader’ van de Mayacultuur en de laatste opening in tijd, naar het einde van de Mayakalender.
Dank je wel lieve papa, voor het delen van jouw droom.

Je vindt meer foto’s op mijn Facebook pagina.