Vrije Ruimte

Een paar weken terug had ik reunie van mijn scoutinggroepje. Geen grote reunie van de hele club, maar alleen ons eigen kleine clubje van 11 jongens en 2 meiden, waarmee we de middelbare schooltijd veel samen doorbrachten. Na een half uurtje de benodigde informatie te hebben uitgewisseld (baan, thuis, kinderen, huisdieren, hobbies), ging de knop om. Het was weer als vanouds. Bijzonder om te ervaren dat er dan ook systemisch niets veranderd is. Iedereen pakt weer zijn eigen plek, en dat voelt vertrouwd. We hadden weer de hele nacht door kunnen gaan, maar werden, net als toen, om 0:00 uur de kroeg uitgestuurd, omdat de zondag zich aankondigde. En in het dorp waar ik vandaan kwam ging dan alles dicht voor de zondagsrust. Reden voor ons om destijds de zaterdagavond op het scoutingterrein door te brengen met pizza’s, bier en een flink kampvuur.

Tijdens de avond hebben we veel herinneringen opgehaald, en nu achteraf kijkend, deden we in die tijd bijzondere dingen. We waren toen met een groep van 15- tot 19-jarigen die samen een groot deel van de scouting runde, met wat volwassenen op de achtergrond. We hadden de leidingen over de jongere groepen, gingen met ze op kamp, experimenteerden met pionieren (met houten palen toren bouwen), touwbanen, vuur maken, koken op houtvuur, en nog veel meer. In de groepen hadden we allerlei soorten kinderen, met hoog en laag IQ, met wat tegenwoordig allerlei gedragslabels zou hebben gekregen als ADHD, autisme, ADD etcetera. Alles mocht en kon, en wij konden ons niet herinneren dat het wel eens helemaal fout is gegaan, op één incident na, waarbij een van de oudere jongens in zijn klomp had gehakt met een bijl, en we toch even langs het ziekenhuis moesten.

Nu achteraf zie ik dat de scouting mijn vrije ruimte was. Ik mocht daar mezelf zijn, kon mijn talenten inzetten, verantwoordelijkheid nemen waar ik dat wilde en mocht vrij experimenteren. Dit was mijn grote leerschool. Terwijl ik op de middelbare school op 12 jarige leeftijd had besloten het nette meisje te spelen, die zich hield aan het systeem. Daar heb ik stiekem geleerd hoe ik ruimte kan creëren binnen systemen, terwijl ik bij de scouting leerde om in de vrije ruimte mijn weg te vinden. Uiteindelijk is dit voor mij een prachtige leeromgeving geweest, waarin ik wel merkte dat ik steeds meer tijd probeerde te besteden binnen de vrije ruimte en zo min mogelijk in het systeem. En ik denk dat ik dat nog steeds doe, soms aanpassen aan het systeem, en dan de ruimte binnen het systeem zoeken, maar ook voldoende werkelijke vrije ruimte op zoeken om te leren en te experimenteren. Ik heb die vrije ruimte nodig om werkelijk mijzelf te ontdekken en te leren zijn.

Waar zit jouw vrije ruimte?