Alertheid en expliciteren

Afgelopen week mocht ik, samen met een collega, weer een sessie begeleiden in een MKB bedrijf. De sessie was gericht op het herkennen van je eigen kracht, elkaars kracht en dit leren inzetten voor de missie van het bedrijf. Deze sessie gaf mij weer de bevestiging dat leren, alleen en samen, vraagt om alertheid en expliciteren. En dat is niet eenvoudig. Alertheid vraagt discipine en is best vermoeiend. Expliciteren hebben we niet zo erg geleerd, vraagt een nieuw vocabulair en voelt in veel gevallen gekunsteld. Dat werd in deze setting goed zichtbaar en voelbaar.

Anders waarnemen

Hoe vermoeiend alertheid is heb ik zelf lange tijd ervaren. Ik ben iemand die vooral de grote lijnen ziet en voelt. Dit in tegenstelling tot mijn dochter, die vooral details ziet en alle kleine nuances voelt. Zij heeft mij ‘gedwongen’ om de details met haar mee te leren zien. “Mama, zie je dat?” “Wat? Die rode auto?” “Nee-hee! Dat grijze poesje onder de auto!” Tja die zag ik pas, toe zij mij er op attendeerde. Inmiddels weet ik dat als zij mij vraagt iets te zien, ik tijd moet nemen om eerst tot op detail te kijken, voor ik een vraag stel. Zij ziet de wereld in details en raakt snel overweldigd door de grootsheid en veelheid van de omgeving. Zij heeft mij laten zien dat als ik alerter ben en ook de details zie, ik kleine veranderingen beter waarneem, waardoor ik gewaar word, meer geniet en dankbaar kan zijn voor wat er al is.

Kleine stappen

Deze alertheid heb ik nodig om kleine vooruitgangen te herkennen en te erkennen. Om gewoon de volgende stap te zetten en pas terugkijkend te zien hoe groot het geheel is. Anders raak ik ook overweldigd, net als mijn dochter. De transformatie die ik, maar velen met mij, aan het maken zijn, voelt groot en overweldigend. Door vooral te focussen op die kleine volgende stap voel ik ruimte en kracht en zie ik wat ik kan doen: dit stapje kan ik wel aan, hier heb ik de moed wel voor; de volgende craniosacraal sessie met mijn dochter om haar te laten aarden en een plek te vinden in deze wereld, een volgend schoolbezoek om voor haar een middelbare school te vinden die past, een paar nieuwe afspraken met mijn partner, momenten nemen om mijn essentie en mijn lichaam volledig te erkennen en de Witte Tovenaar haar rechtmatige plek te geven, een gesprek met een vriendin waarin ik deze kracht mag inzetten en ontwikkelen, tijd nemen voor gepaste rust en aandacht voor mijn lichaam, stapje voor stapje. Kleine stapjes met uiteindelijk grote impact. Klein is het nieuwe groot.

De juiste woorden

Alertheid trainen gaat makkelijker als ik het expliciet maak. Hierdoor krijgt het ook een plek in mijn hoofd, leer ik er woorden aan te geven, krijg ik reacties die mij spiegelen en kunnen anderen eventueel met mij mee leren. In de sessie afgelopen week zag ik weer hoe wij niet gewend zijn om dit toe doen. Om de juiste woorden te geven aan wat we zien, wat we denken en wat we willen. We vroegen alle medewerkers en de twee ondernemers om ieder hun eigen kracht en talent op een groot vel papier te zetten die aan de muur hing. Vervolgens mochten ze de vellen van anderen aanvullen, enerzijds omdat mensen soms hun eigen kracht niet goed herkennen, maar ook om direct te leren elkaar complimenten te geven voor wat wij mooi en fijn vinden aan de ander. Mijn collega constateerde expliciet in de groep dat alle vellen op elkaar leken. Er werden veilige en algemene woorden gebruikt als sociaal, betrokken en gedreven, die op bijna elk vel voor kwamen. Slechts een enkeling durfde ‘afwijkende’ talenten te benoemen. Toen we vroegen of dit te maken had met de behoefte aan veiligheid, ontstond een stuk herkenning. De ondernemer beseft nu nog beter hoe belangrijk het is om eerst aan veiligheid in de groep te werken, om zo ruimte te creëren voor het leren en ontwikkelen, dat hij graag zou willen. Zolang die er niet is, blijven mensen verantwoordelijkheden afschuiven, doen waar ze zich heel zeker in voelen en niet meer dan dat.

Complimenten

Om hier vast een aanzet toe te geven vroegen we de medewerkers om in groepjes elkaar complimenten te geven op een complimentkaart, die onze collega Ger van Drunen, heeft ontworpen. Je zag het zweet uitbreken bij menige medewerker. Als ik doorvroeg waarom ze dit lastig vonden kreeg ik als antwoord “ik ken hem niet zo goed” (alertheid) of “ik weet niet zo goed wat en hoe ik dat moet zeggen” (expliciteren). En het mooie was, dat uiteindelijk de complimenten prima waren. IEen kwestie van doen? Ik zag een paar medewerkers werkelijk een paar centimeter groeien toen ze hun eigen complimentkaart lazen. Prachtig toch? De afspraak is nu dat de hele groep, als ze eens per maand met zijn 15-en bij elkaar zitten, steeds afsluiten met een rondje complimentkaarten invullen voor elkaar. Ik hoop dat ze dit stapje nemen, volhouden en vervolgens de volgende stap zetten.

Ik wens jou veel alertheid en daag je uit om je ook uit te spreken, elke keer weer, in kleine stapjes…..