Zelfoordeel en ‘de mooiste dag van haar leven’

Ik blijf het lastig vinden om uit het oordeel naar mijzelf te blijven en mij schuldig te voelen, als ik denk dat ik iets fout heb gedaan of heb nagelaten. En afgelopen weekend ontdekte ik weer dat mijn oordeel altijd vanuit een beperkt perspectief is en daarmee mijzelf te kort doe.

Het effect van mijn gedrag – zelfoordeel

Een week of twee geleden zag ik een uitzending over stem-acteren voor kinderen. Nu is de grote droom van mijn autistische dochter om stemacteur te worden, dus ik was geïnteresseerd. Online ontdekte ik een junior workshop stem-acteren voor afgelopen zondag in Amsterdam. Ik haar opgegeven, ze was superblij. Helaas voelde ik mij zondagochtend niet lekker, dus vroeg mijn man of hij haar wilde brengen. Hij wilde toch nog werken, dus stemde toe. Rond kwart over 10 keer ik een app-bericht dat de workshop de dag ervoor was gecanceld. Ik had de mail blijkbaar niet gezien.
Tjonge wat voelde ik mij schuldig. Ik had mijn man en dochter naar Amsterdam laten gaan, omdat ik vergeten was de dag ervoor mijn mail te lezen. Normaal ben ik altijd zo georganiseerd en voorbereid. Hallo Ego! Dus ik verontschuldigde mij via de app en dacht al na hoe ik dit nu weer moest goedmaken. Ik weet natuurlijk met mijn hoofd wel dat dit niet echt nodig is, maar het gevoel was er wel degelijk, die kon ik niet ontkennen.
Tot dat zij thuiskwamen en bleek dat mijn man, omdat hij toen nog niet wist van de mail, de workshopleider had gebeld, en die zo vriendelijk bleek om toch even naar de studio te komen om mijn dochter even te laten proeven. En dat werd meer dan proeven. Zij mocht haar favoriete karakter in haar favoriete serie inspreken. En wat bijzonder bleek, was dat ze er zo gefocust en accuraat in was, dat ze daar zwaar onder de indruk waren. Autisme heeft ook echt zijn kwaliteiten (hyperfocus, precisie, perfectionisme). Mijn dochter noemde het ‘de mooiste dag van mijn leven’.

Oordeel en schuld

En daar zat ik dan met mijn zelfoordeel en schuldgevoel. Als ik de mail gelezen had, of zelf naar Amsterdam was gereden, had dit allemaal niet gebeurd. Het moest dus precies zo gaan om mijn dochter de mooiste dag van haar leven te bezorgen. Iets wat een groot cadeau is na zoveel jaren van worstelen en last van het oordeel van anderen over haar autistische gedrag.

Mijn grootste les

Tijdens mijn NLP-opleiding leerde ik “Er bestaat geen mislukking, alleen feedback”. En wat voor feedback. Mijn ‘vergeten om de mail te checken’ waren niet zomaar feedback om van te leren hoe ik het volgende keer beter kan doen (op gedragsniveau). Ze moesten plaatsvinden om mij te laten zien hoe ik mij identificeer met iemand die georganiseerd en voorbereid is (ik-referentie), terwijl ik soms gewoon een andere rol te spelen heb, die tot iets prachtigs kan leiden. En zoals ik van Vera Helleman leer: schuldgevoel gaat over het niet volledig accepteren van mijzelf. Ook nog wat werk te doen. Dank je wel, Vera.

Tips een mijzelf

• Nog meer loslaten van mijn ik-referentie en zelfoordeel;
• Volledige acceptatie van mijzelf; ik hoe niet perfect te zijn (en mij daar ook niet voor te verontschuldigen);
• Vertrouwen dat alles gebeurt met een reden;
• Alert zijn op de diepere les.

Wat bijzonder dat ik een dochter heb die geen ‘ik-referentie’ heeft (hoort bij autisme). Ik heb nog veel van haar te leren.