Focus op talenten lost krapte arbeidsmarkt op

Misschien een boute uitspraak, die wat nuancering vraagt, maar in hoofdlijn is dit waar. Of eigenlijk een werkelijkheid, die wel met elkaar kunnen bouwen. Stap voor stap. Afgelopen week stond ik op het podium bij de Inclusief Groep om werkgevers te inspireren om anders en innovatiever naar mensen en hun talenten en de krapte op de arbeidsmarkt te kijken. Vóór mij in het programma stond het levende voorbeeld van hoe het kan werken: Mike Kastrop van Classic Mike.

Beste klassieke auto restaurateur in de wereld…

… dat is Classic Mike. Hij restaureert in Zeewolde oude klassieke auto’s in een tempo en 100% perfect, waardoor hij op de wereldmarkt prijs na prijs ontvangt. Waar andere restaurateurs 4 tot 5 jaar nodig hebben, doet hij het binnen een jaar met zijn team. Dan zal hij wel enorm goede vakmensen hebben en een strak georganiseerd proces, zou je denken. Mike doet dat met een 20-tal jongeren die wij als samenleving bestempelen met ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ (wat een foute benaming) en zonder een enkele deadline. Hoe doet hij dat?

Focus op wat je kan

Mike legt het uit: zelf had hij vroeger last van dyslexie. Daardoor ging hij steeds slechter presteren op school. Tot hij van school wisselde en een juf tegenkwam die hem aanmoedigde op de dingen die hij wel kon. Daardoor ontwikkelde hij zich en kwam de dyslexie op de achtergrond. Zijn passie voor oude klassieke auto’s combineert hij, in zijn eigen bedrijf, met de kansen die hij zelf heeft gekregen. Hij focust met de jongeren op wat ze wel kunnen en helpt ze om dat uit te bouwen en te ontwikkelen. Om bij Mike te werken hoef je alleen maar gemotiveerd te zijn. Eén van zijn medewerkers is ook mee en vertelt hoe hij overal in de problemen kwam, op school en daarna ook bij werkgevers, en nu excelleert.  Voor ons staat een zelfverzekerde blije jongeman. Samen met de jongeren bedenken ze steeds weer manieren om het werk 100% perfect te doen, waarbij jezelf mogen zijn, leren en trots voorop staan. Zo hebben ze samen een actieblokje ontwikkeld waarmee de jongere zelf kan bedenken hoe hij of zij een stukje van de restauratie wil aanpakken en wat daarvoor nodig is. Dat bespreken ze met Mike. Als ze er niet uitkomen, dan worden ze uitgedaagd om de stap kleiner te maken, net zolang tot ze hem wel overzien en doorzien. De ultieme manier van maatwerk leren.

Diversiteit zonder labels

Ik gun iedereen een werkgever die op deze manier wil organiseren en mensen laat bijdragen en zo waarde creëert. Ik noem hier bewust WIL, omdat Mike zo goed laat zien dat als je wilt het ook kan. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. En hoe diverser de organisatie, hoe meer andersdenkenden je kunt mobiliseren om dit te realiseren. 1+1=5. Mike laat zien dat we samen meer kunnen als we stoppen met alle labels en op zoek gaan naar ieders talenten en het lezen van de gebruiksaanwijzing en daarmee willen werken. Organiseren vanuit talenten is het duurzaam antwoord op de krapte op de arbeidsmarkt.

Klein is het nieuwe groot

Het start met de vraag: wil ik dit? En vervolgens ook de vraag aan de anderen: wil jij ook? Het gaat meer over echte aandacht en geduld, dan over complexe reorganisaties en systemen. Kleine stappen met een grote ambitie, want wat je aandacht geeft groeit.

Ik wens jullie allemaal veel prachtige diverse mensen met bijzondere talenten. Zo lossen we de krapte op de arbeidsmarkt op, want er staan nog steeds 600.000 mensen aan de kant, maar vooral geven we iedereen de kans om mee te doen. Want bij mijn eigen dochter zie ik de destructieve kracht van de labels en het niet mee mogen doen.

Wil je nog meer spieken? Lijk dan ook eens af van Monta of Kolmer